Welkom in jouw leven,
maar die incomplete pincode
hoef je mij niet steeds te geven.
Steeds staat het weer onderaan,
gecodeerd en voor drie-kwart,
dus wat heb ik er aan?
Soms geef ik mijn halve pincode terug.
Nooit de gehele,
want dat gaat te vlug.
Toch vraag ik mij stiekem af ;
‘Wat zou er gebeuren…
… als je mij de hele pincode gaf ‘
XXX
De kaarten waarmee je speelt,
bepalen het spel der leven.
Maar als er verkeerd wordt gedeeld
kun je geen troef meer geven.
Schiet door je eigen bestaan,
neem een vlucht door het leven.
Maar zie ook de ander staan
ook al is het maar voor heel even.
Val.
De vreugde van leven,
de liefde voor bestaan.
De angst voor het begeven,
de dapperheid voor het gaan.
Dimensies vervallen,
geen ruimte, geen tijd.
Geen seconde of getallen,
geen wijzer die leidt.
En de andere wereld,
draait en draait maar door….
Zij zien tijd en ruimte,
slechts als één doodlopend spoor.
Ik ga vooruit.
Mijn bestaan is een trein,
het trekt me door mn leven heen
ook al wil ik er nog niet zijn.
Ik moet nog dit en ik moet nog dat,
ik schreef briefjes met lijstjes
omdat ik het anders vergat.
ik ben er achter was het is,
het is niet de tijd,
maar het geduld dat ik mis.
Mijn innige klok is niet geijkt,
die loopt dagen vooruit,
waardoor het vandaag al gisteren lijkt.
Als geven, nemen wordt.
Als krijgen, eisen is.
Dan is de tijd verstoord,
En het evenwicht mis.
Als je alles wilt geven.
En je alles mag krijgen.
Dan is tijd synoniem aan leven,
en wachten een ‘eventjes zwijgen’
Want in het zwijgen van het leven,
het wachten van de tijd,
Zul je het beste geschenk geven:
‘het voorkomen van de spijt’
(})
Soms gaat het leven iets te snel,
druk, druk, druk.
Geen tijd voor leuke dingen,
.. maar ach het went wel.
Geen tijd voor je vrienden.
Geen tijd voor jezelf
Alleen maar geld verdienen,
.. want alleen dat telt
De drukte gaat maar door,
.. alleen maar stress.
Je zoekt de rust, maar tevergeefs,
die geeft geen gehoor
Je sleurt je door het leven
en je zelf maar blijven overtuigen;
‘dit duurt nog maar even’
Voor het voeden van eigen bestaan,
neemt men alles met beide handen aan.
Als een diode zonder verstand,
stroomt de toevoer van één kant.
En liefde maakt geen verschil,
in abstracte sferen, pakt men alles wat men wil.
De taal zonder woorden
is als een boek zonder zinnen.
En zal het in kwaliteit altijd
van het spreken winnen.
Enkel diegene die goed luisteren,
zullen voelen wat deze taal
hen toe zal fluisteren.
Een gedachten gespiegeld in 3D
gevoed door emoties,
nemen je gevoelens mee.
Tot aan de horizon van spreken en zwijgen,
Daar waar de ongesproken woorden
altijd fantasie zullen blijven.
Er is een kruising, op het strand.
Twee mensen, hand in hand.
Met de zee die haaks zal staan,
op de weg die zij begaan.
Door de verandering van het tij,
komt de splitsing dichterbij.
En de tijd rent hen tegemoet,
razendsnel van eb naar vloed.
Er stonden twee mensen, hand in hand.
Plotseling op de kruising…
… van het strand.